Windykacja przedsądowa ma na celu doprowadzenie do spłaty długu przez dłużnika bez przeprowadzenia postępowania sądowego.
Proces sądowy wiąże się często z wydatkami, nakładem pracy i poświęceniem czasu. Aby tego uniknąć należy podjąć próbę skłonienia dłużnika do dobrowolnej zapłaty.
Jeżeli nasz kontrahent spóźnia się zapłatą, powinniśmy przypomnieć mu o jego obowiązku drogą telefoniczną lub e-mailową. Jeżeli nasze upomnienia nie przynoszą rezultatu należy wysłać mu wezwanie do zapłaty. Takie wezwanie możemy skierować do dłużnika osobiście lub za pośrednictwem prawnika.
W treści wezwania należy wskazać kwotę dochodzonego świadczenia, zażądać odsetek za opóźnienie, wskazać rachunek do zapłaty i określić termin, w którym spodziewamy się wpływu środków na nasze konto. W wezwaniu powinna się pojawić informacja, że w razie bezskutecznego upływu terminu do zapłaty skierujemy sprawę na drogę postępowania sądowego.
W toku windykacji przedsądowej – o ile dłużnik nie zapłaci niezwłocznie – należy dążyć do uregulowania zasad i terminów spłaty przeterminowanego zadłużenia. Celem ułatwienia zapłaty długu możemy w drodze oddzielnej umowy rozłożyć świadczenie na raty, możemy też ustalić wysokość odsetek za opóźnienie w zapłacie tych rat oraz inne warunki spłaty. W zamian za rozłożenie świadczenia na raty lub umorzenie części długu, powinniśmy zażądać od dłużnika dodatkowych zabezpieczeń naszej wierzytelności. Przykładem takich dodatkowych zabezpieczeń, które można ustalić z dłużnikiem w toku negocjacji są weksel, poręczenie osoby trzeciej, zastaw na pojeździe, hipoteka na nieruchomości lub oświadczenie o poddaniu się przez dłużnika egzekucji bez konieczności przeprowadzenia postępowania sądowego. Tego rodzaju zabezpieczenia zwiększają nasze szanse na ściągnięcie długu, gdyby dłużnik nadal, pomimo porozumienia na piśmie, opóźniał się z zapłatą.
Jeśli windykacja przedsądowa nie przyniesie rezultatu i do zawarcia umowy nie dojdzie albo dłużnik nie będzie jej wykonywał, wówczas pozostaje skierować sprawę na drogę postępowania sądowego.
Autorem artykułu jest Kancelaria Adwokacka BGKA